لانگ برد

اگر قصد خرید لانگ برد را دارید در این مقاله با ما همراه باشید تا به کمک راهنمای خرید لانگ برد ما بتوانید محصولی مطابق نیازها و سبک بازی تان تهیه کنید. در این مقاله ما به شما می گوییم که لانگ برد چیست ؟ کاربرد لانگ برد را به شما معرفی می کنیم و همچنین شما را با قسمت های مختلف این وسیله آشنا می کنیم.

لانگ برد چیست؟

لانگ برد چیست؟ بهترین جوابی که به این سوال می شود داد این است : لانگ برد نوعی اسکیت برد است که اغلب بلند تر از یک اسکیت بورد معمولی است و دارای اشکال گسترده ای است. به دلیل اندازه چرخ، جنس مواد به کار رفته و سخت افزار دقیق تر سرعت آن بیشتر است. کاربرد لانگ برد معمولاً برای مسافرت و مسابقات سراشیبی است که به عنوان لانگ بردینگ شناخته می‌شوند.

تاریخچه لانگ برد

حال که توضیح دادیم ” لانگ برد چیست ” و با این محصول آشنا شدید بد نیست قبل از خرید لانگ برد با تاریخچه و کاربرد لانگ برد نیز آشنا شوید. اولین لانگ برد توسط پرستون نیکولز در دهه های 1940 و 50 به عنوان جایگزینی برای موج سواری ساخته شدند. خرید لانگ برد برای اولین بار در سال 1959 زمانی که Makaha، Jack’s و Hobie اولین توزیع کنندگان حرفه ای لانگ برد شدند، به صورت تجاری در دسترس قرار گرفت. لانگ بردهای اولیه هنوز نسبتاً خام بودند، زیرا هنوز دارای چرخ‌های فلزی بودند. استفاده از لانگ برد در اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 1960 به یک فعالیت محبوب تبدیل شد، اما محبوبیت آن تا حد زیادی در سال 1965 از بین رفت. در سال 1972 زمانی فرانک ناسورثی از شرکت چرخ کادیلاک، چرخ اورتان را معرفی کرد. چرخ‌های یورتان به لانگ برد سواران اجازه می‌داد به سرعت‌های بسیار بالایی در سراشیبی برسند که قبلاً امکان‌پذیر نبود. معرفی کینگ پین های معکوس (RKP) همچنین ثبات را برای سوارکاران بهبود بخشید. تراک های کینگ پین معکوس که در سال 1979 در مجله Skateboarder تبلیغ و معرفی شدند. در دهه 90 شاهد معرفی عرشه برشی نیز بودیم که بخش هایی در اطراف چرخ ها بریده شده بود تا از تماس چرخ ها با تخته در هنگام پیچ های سخت جلوگیری شود. فن آوری لانگ برد به سرعت تکامل یافته است تا کاربرد لانگ برد افزایش یاید و رشته های منحصر به فرد اسکیت برد سواری مدرن از جمله سراشیبی، اسلالوم، سواری آزاد، رقص و سبک آزاد را در خود جای دهد. عرشه های لانگ برد مدرن از مواد مختلفی از جمله کامپوزیت های فایبرگلاس، آلومینیوم و فیبر کربن ساخت می شوند. تراک های دقیق که به جای ریخته گری با قالب با تکنولوژی پیشرفته CNC ماشین کاری می شوند، قدرت و مانور بیشتری نسبت به تراک های ریخته گری دارند و در بین برد سوارهای حرفه ای به محبوبیت دست یافته اند.

نکات مهم هنگام خرید لانگ برد

هنگام خرید لانگ برد باید به اجزا مختلف این وسیله و جزئیات آن توجه کرد. برای این که کاربرد لانگ برد که خریداری می کنیم، مطابق انتظار ما باشد باید شناخت درستی از اجزای این وسیله داشته باشیم. در ادامه مطلب اجزای محتلف لانگ برد را به شما معرفی می کنیم.

ابعاد

طول اکثر لانگ بردها بین 84 تا 150 سانتی متر است در حالی که عرض آنها از 22.8 تا 25.4 سانتی متر متغیر است. چندین شکل لانگ برد وجود دارد، مانند دم چلچله‌ای، دماغه صاف، عرشه‌های دراپ و تخته‌هایی با شکلی مشابه با اسکیت‌بردهای معمولی. لانگ برد با دم‌ باریک تر به تراک های شل‌تر و چرخ‌های بزرگ‌تر مجهز می شوند و یک احساس صاف و راحت را برای سوار فراهم می کنند. در حالی که عرشه‌های دراپ به راکب اجازه می‌دهند به زمین نزدیک‌تر شوند، بنابراین مرکز ثقل پایین‌تری دارند که ثبات را افزایش می‌دهد و به این تخته‌ها اجازه می‌دهد تا پشتیبانی از رشته های بیشتر در سراشیبی با سرعت را ارائه دهند. خرید لانگ برد قد وسط با اندازه 94 تا 127 سانتی متر متداول ترین مدل بین بردسوارها می باشد و تقریبا همه کاره ترین هستند. وزن و حجم بیشتر آنها باعث می شود برای بسیاری از ترفندهای اسکیت بورد مناسب نباشند، اما با ایجاد حرکت بیشتر به حرکت سیال کمک می کند . طراحی این مدل لانگ برد امکان چرخش های بزرگ و برش های کوتاه سریع مشابه حرکات موج سواران یا اسنوبرد سواران را فراهم می کند. تخته های بلند دارای 3 محور هستند: محور دم (از دم به دم)، محور مرکزی (از مرکز تخته مستقیم به پایین می رود) و محور کوتاه (از عرض تخته و عمود بر محور دم) .

عرشه ها (Deck)

مهم ترین نکته در زمان خرید لانگ برد توجه به نوع دک ان است. عرشه های لانگ برد معمولاً از تخته سه لا از دو تا یازده لایه، هر کدام معمولاً 2 میلی متر (0.079 اینچ) ضخامت دارند، ساخته می شوند و از چوب توس ، بامبو ، افرا ، کوآ یا چوب بلوط تشکیل شده است. هنگام خرید لانگ برد باید بدانید که این بردها در شکل ها و اندازه های مختلف ساخته می شوند که هر گونه دارای مزایا و معایب خاصی است که بسته به تکنیک یا ترجیحات شخصی سوارکار کاربرد دارند.

دک های در نظر گرفته شده برای سواری در سراشیبی معمولاً سفت و دارای فاصله بین دو محور 30-28 اینچ هستند. هدف طراحان و سازندگان این است که این تخته ها را تا حد ممکن سفت و سبک کنند. سه طرح اولیه تخته های سراشیبی عبارتند از “”drop deck”، “drop through” و “Top mount”. کاربرد لانگ برد در طرح های مختلف متفاوت است که در ادامه مطلب به توضیح ان می پردازیم.

لانگ برد با عرشه  “drop deck” دارای یک سکوی پایی پایین تر است که در زیر ارتفاع تراک ها قرار می گیرد، در نتیجه مرکز ثقل پایین تری وجود دارد که به پایداری می افزاید اما کشش و مانور کمتری می دهد.

در لانگ بردهای “drop through” عرشه را پایین آورده اند و ثبات بیشتری را ایجاد می کند. علاوه بر این، چسبندگی در این مدل کمتر است، زیرا عرشه به محور و بازوی چرخش نزدیک تر است. همچنین اهرم کمتری روی تراک ها وجود دارد که چرخش را به طرز چشمگیری دشوارتر می کند.

عرشه های “Top mount” ساده ترین طراحی را دارند. به غیر از بخش مقعر محل قرارگیری پا، خمیدگی چشمگیری وجود ندارد. تخته مانند یک اسکیت بورد خیابانی بالای کامیون ها می نشیند. از مزایای این طراحی می توان به افزایش چسبندگی و سهولت چرخش اشاره کرد. از معایب آن می توان به مرکز ثقل بالا اشاره کرد که می تواند به عدم ثبات کمک کند.

برخی از تخته ها به گونه ای طراحی شده اند که انعطاف پذیر باشند. تخته‌های انعطاف‌پذیر معمولاً برای سواری با سرعت پایین‌تر در نظر گرفته می‌شوند، زیرا وقتی سریع‌تر حرکت می‌کنند، یک تخته انعطاف‌پذیر می‌تواند پیچشی داشته باشد که یکی از دلایل تزلزل سرعت است. فایبرگلاس در بسیاری از تخته های انعطاف پذیر جدید استفاده می شود زیرا مانند فیبر کربن سبک است اما انعطاف پذیرتر است.

عرشه های لانگ برد را می توان به گونه ای شکل داد که در طول تخته به سمت بالا یا پایین خم شوند. آنها همچنین می توانند در امتداد عرض تخته یک خم به سمت پایین داشته باشند. تخته‌های مقعر که از طرفین به سمت بالا خم می‌شوند، اصطکاک بیشتری را به سوارکار برای پنجه و پاشنه پا می‌دهند و در نتیجه کنترل بیشتری به آن‌ها می‌دهند. تخته کمبر یک قوس تدریجی به سمت بالا در طول تخته است. این مرکز تخته را بالای پایه های تراک قرار می دهد. این اغلب در تخته های انعطاف پذیر برای جلوگیری از افتادگی تخته هنگام سوار شدن استفاده می شود. شکل “راکر” برعکس کمبر است که مرکز تخته را در زیر پایه های تراک هنگام سوار شدن قرار می دهد. این حالت به سوارکار اجازه می دهد تا با قفل کردن پاهای خود در تخته، ترفندهایی مانند سر خوردن را آسان تر انجام دهد.

اخیراً عرشه ها با استفاده از موادی غیر از چوب ساخته شده اند. انواع و کیفیت چوب ها با گذشت زمان افزایش یافته و اکنون بسیاری از مواد “برتر” دیگر مورد استفاده قرار گرفته اند. آلومینیوم، فیبر کربن و فایبرگلاس تنها برخی از مواد جدید هستند. فیبر کربن و فایبرگلاس برای تقویت یا جایگزینی کامل چوب در عرشه به دلیل نسبت استحکام به وزن بهتر آنها استفاده می شود. برخی از تخته ها فیبر کربن خالص با هسته فوم هستند، این تخته ها می توانند بسیار کمتر از تخته هایی با اندازه مساوی وزن داشته باشند. عرشه های آلومینیومی از ورق های آلومینیومی CNC بریده شده اند و می توان اشکال باورنکردنی ایجاد کرد. بامبو یکی دیگر از مواد محبوب برای ساخت تخته های بلند به دلیل ویژگی های انعطاف پذیر و پاسخگو است.

تراک لانگ برد

دومین نکته مهم هنگام خرید لانگ برد توجه به تراک آن است.تراک ها دارای مکانیزم چرخشی فلزی هستند که چرخ های لانگ برد را به عرشه متصل می کنند. آنها در طیف گسترده ای از سبک ها، با تراک های عریض تر به معنای دایره چرخشی گسترده تر هستند. آنها از حرکت پاها و بدن سوار برای چرخاندن تخته با چرخاندن مفصلی در وسط تراک استفاده می کنند. به طور کلی دو نوع تراک در بردهای بلند مورد استفاده قرار می گیرند: تراک های کینگ پین معکوس و تراک های اسکیت برد معمولی (کینگ پین عمودی). تراک هاب اسکیت‌برد معمولی دارای پایه اصلی در سمت داخلی (به سمت مرکز تخته) محور هستند، در حالی که تراک های کینگ پین معکوس دارای پایه در سمت بیرونی (به سمت دماغه و دم) محور هستند.

تراک های پین معکوس برای لانگ برد طراحی شده اند و چسبندگی و پایداری بیشتری دارند (دو مورد مهم در رشته سراشیبی). تراک های معمولی احساس بسیار متفاوتی دارند که اغلب توسط بسیاری از سوارهای طولانی مدت ترجیح داده می‌شود. زاویه صفحه پایه نیز می تواند تا حد زیادی بر چرخش و پایداری تراک اثر گذار است. به عنوان یک قاعده کلی، با کوچکتر شدن درجه، تراک ها پایدارتر می شود، اما کمتر می چرخد.

بوشینگ

بوش ها شاید ساده ترین چیزهایی باشند که می توان روی تراک عوض کرد تا حس چرخش آن را تغییر دهد. بوش ها معمولاً از مواد پلی یورتان ساخته می شوند و در اشکال و سختی متفاوت تولید می شوند. دو تا از استانداردترین شکل های بوش شامل مدل بشکه ای و مخروط هستند. اغلب تصور می‌شود که مدل بشکه‌ که شکل بزرگ‌تری دارند، پایداری و برگشت بیشتری دارند، در حالی که مخروط‌ ها که شکل باریک‌تری دارند، امکان چرخش بیشتر و بازگشت کمتر را دارند. طول سنج بوش نیز بر ویژگی های آن تأثیر زیادی دارد. به حرکت درآوردن لانگ برد با بوش سخت تر (مانند بوش با درجه بندی حدود 97A) بسیار سخت تر از یک بوش نرم تر (چیزی در حدود 78A) خواهد بود. نوع واشرهای مورد استفاده با بوش نیز می تواند تا حد زیادی بر ویژگی های بوش تاثیر بگذارد. در حالی که به اندازه واشر بستگی دارد، به طور کلی یک واشر فنجانی بیشترین محدودیت را برای بوش دارد، یک واشر تخت خنثی خواهد بود و یک واشر فنجانی دارای کمترین محدودیت است.

لنت ها

لنت های رایزر برای جلوگیری از درگیر کردن چرخ ها (زمانی که عرشه چرخ ها را خراش می دهد و باعث توقف چرخش چرخ ها می شود) فاصله بین چرخ های لانگ برد و عرشه را افزایش می دهد. آنها همچنین فشار وارده بر عرشه را از تماس مستقیم تراک ها با آن و لرزش ناشی از سواری کاهش می دهند. لنت های رایزر معمولاً از پلاستیک ساخته می شوند. لنت‌های ضربه‌گیر، که لاستیکی‌تر از لنت‌های رایزر هستند، عملکرد مشابهی را تنها با تأکید بیشتر بر کاهش فشار و کمتر بر افزایش فاصله بین چرخ‌ها و عرشه انجام می‌دهند. لنت های رایزر نیز زاویه دار هستند که می تواند تخته را کم و بیش بچرخاند. از رایزرهای زاویه دار معمولاً در پمپاژهای طولانی استفاده می شود تا به سوارکار کمک کند تا تخته را بدون فشار دادن به حرکت درآورد.

بلبرینگ

بلبرینگ لانگ برد همه چیز در مورد کاهش اصطکاک غیر ضروری برای اجازه دادن به شیرین کاری بی عیب و نقص است. بلبرینگ ها چرخ را به هم متصل می کنند تا به آرامی بچرخند. بلبرینگ را می توان از مواد بسیاری از جمله فولاد (که رایج ترین است)، تیتانیوم یا سرامیک ساخت . بلبرینگ های سرامیکی گران ترین هستند. بلبرینگ ها معمولاً در مقیاس ABEC رتبه بندی می شوند . رتبه بندی ها از 1 تا 9 انجام می شود و فقط از اعداد فرد استفاده می شود. هر چه امتیاز بالاتر باشد، تحمل دقیق تری برای بلبرینگ ماشین کاری شده است. با این حال، رتبه بندی ABEC اجباری نیست و همه بلبرینگ ها از رتبه بندی ABEC استفاده نمی کنند. برخی از شرکت ها از روش های دیگری برای توصیف مقاومت و دوام بلبرینگ استفاده می کنند.

گریپ

گریپ یک ماده زبر در بالای تخته است که باعث ایجاد کشش می شود تا کفش اسکیت برد روی برد ثابت بمانند. گریپ ها معملا به صورت رول عرضه می شود که دارای چسبندگی قوی در قسمت پایین هستند. آنها را به بالای تخته اعمال می کنند و سپس برش می دهند تا به شکل مناسب باشند. ورق سیاه رایج ترین است، با این حال آنها می توانند در رنگ های مختلف یا حتی به صورت اسپری شفاف روی چسب بیایند. اکثر گریپ های سیاه از کاربید سیلیکون ساخته شده اند که چسبندگی عالی را فراهم می کند و برای مدت طولانی تیز می ماند. با این حال، برخی از نوارهای سیاه و بیشتر نوارهای رنگی از اکسید آلومینیوم ساخته شده اند که ماده ارزان تری است و به مرور زمان چسبندگی را از دست می دهد. نوار پس از استفاده زیاد کثیف می شود که در رنگ های شفاف و روشن تر بیشتر نمایان می شود. پس از مدتی استفاده، گریپ چسبندگی اولیه را از دست می دهد، اما به راحتی با گرم کردن تخته برای شل شدن چسب کف و استفاده از تیغ برای جدا کردن آن از تخته، جایگزین می شود.

چرخ ها

هنگام خرید لانگ برد باید به نوع چرخ ها دقت شود. تقریباً تمام چرخ های لانگ برد از یورتان ساخته شده اند . عملکرد چرخ های لانگ برد با پنج ویژگی تعیین می شود: ارتفاع، شکل لب، لکه تماسی، طول سنج و تنظیم هاب. قطر چرخ‌های لانگ برد معمولی از 65 تا 107 میلی‌متر است. یک چرخ بلندتر شتاب کندتر اما سرعت غلتش سریعتر خواهد داشت. چرخ های کوچکتر اثر معکوس دارند. طول سنج چرخ میزان سختی یورتان است. چرخ نرم‌تر در نهایت کندتر از چرخ سخت‌تر روی سطح صاف است. هنگامی که سطح جاده ناهموارتر می شود، چرخ نرم تر، سواری نرم تر و سریع تر را فراهم می کند.چرخ های نرم تر چسبندگی بیشتری نسبت به چرخ های  سخت تر روی هر سطحی دارند. لکه تماس چرخ، عرض قسمتی از چرخ است که با جاده تماس پیدا می کند. به طور کلی، هرچه چرخ پهن تر باشد، کشش بیشتری خواهد داشت. عرض چرخ ها می تواند از 50 تا 100 میلی متر (2.0 تا 3.9 اینچ) باشد، اما معمولاً بین 60 تا 70 میلی متر (2.4-2.8 اینچ) است. شکل لب تاثیر محسوسی در کشش دارد. لب‌های گرد طوری ساخته می‌شوند که به صورت اسلاید شل شوند و لب‌های مربعی برای گرفتن ساخته می‌شوند. چرخ های لبه مربعی شل می شوند، اما لغزش به اندازه چرخ لبه گرد صاف نیست. توپی چرخ (یا هسته) مرکز پلاستیکی (یا گاهی آلومینیومی) چرخ است که بلبرینگ ها را نگه می دارد. موقعیت توپی بر خواص چرخ تأثیر می گذارد.

چرخ های مرکزی

توپی‌ها در چرخ‌های مرکزی با فاصله مساوی از هر لبه چرخ تنظیم شده‌اند. چرخ‌های وسط بیشترین چسبندگی را دارند، زیرا لبه‌های داخلی بزرگی دارند و این لبه داخلی چرخ‌های لانگ برد است که بیشترین چسبندگی را دارد. برخی از لانگ‌بوردها چرخ‌های مرکزی را برای لغزش ترجیح می‌دهند زیرا یکنواخت‌تر هستند و وقتی مخروطی می‌شوند می‌توانند چرخانده شوند و همچنان همان حس را دارند. شکستن چرخ‌های مرکزی سخت‌تر از سایر چرخ‌ها است و سرعت بیشتری در حین لغزش از دست می‌رود، اما به دلیل چسبندگی چرخ، لغزش کنترل‌تر می‌شود.

چرخ های کناری

مجموعه جانبی دارای توپی چرخ است که با لبه داخلی چرخ همسطح شده است. این نوع چرخ ها به مراتب سریع ترین و ناهموارترین سایش را دارند زیرا وزن سوارکار در قسمت داخلی چرخ است. فری راید معمولاً رشته ای است که این نوع چرخ خاص برای آن استفاده می شود.

چرخ های افست

توپی چرخ افست بین مرکز و لبه داخلی چرخ قرار دارد. چرخ‌های افست چسبندگی کمتری نسبت به چرخ‌های مرکزی، اما بیشتر از چرخ‌های تنظیم جانبی دارند. این چرخ ها معمولا دارای لبه های مربعی برای کشش بیشتر در گوشه ها یا در هنگام برش مسیر هستند. چرخ‌های آف ست رایج‌ترین چرخ‌ها هستند که معمولاً برای Downhill استفاده و طراحی می‌شوند، اما برای سایر رشته‌ها نیز استفاده می‌شوند.